¿Sabías que?

¡Hola!

Tijd voor: ‘Het leven zoals het is: Ecuador’. In dit blogbericht heb ik besloten dat het moment gekomen is om jullie verder in te lichten over de kleine typische dingen van hier, maar toch ook te vertellen over de ‘spectaculaire’ gebeurtenissen van de voorbije week. We gaan over naar de categorie blogberichten: ‘wist-je-datjes’.

Het leven zoals het is: de familie Guandinango-Conejo!

Ik kreeg de voorbije weken al vaak de vraag: “Kim, hoe is het leven in een indígena-familie?”. Wel ik heb er vele woorden voor, maar het belangrijkste is: ZALIG! Ik moet er echter ook aan toevoegen: heel erg anders… . Tijd om jullie de belangrijkste zaken even op te sommen.

WIST JE DAT?

-        Mijn familie allemaal op de grond slaapt, op een soort van rieten matje. Ik ben in huis de enigste met een matras.

-        Mijn familie wel een toilet heeft, maar geen toiletpapier. Ze gebruiken hier krantenpapier, ik ben dus al vaak erg blij geweest met mijn papieren zakdoekjes.

-        Mijn familie water heeft sinds enkele jaren, maar niet overdag tussen ongeveer 10 en 13 uur, er gebruiken dan teveel mensen op de berg water. Het raakt dus niet tot boven… .

-        Ditzelfde water altijd koud is en ik zo stilletjes aan begin te wennen aan de koude douches.

-        Het hier erg normaal is dat de kippen in huis rondlopen, als ze honger hebben komen ze binnen. Mijn ‘mama’ jaagt ze dan naar buiten en geeft ze maïs.

-        Er deze week ook eens 3 koeien in huis stonden, ze waren 'losgebroken'. Er stond er zelf één in mijn kamer, waardoor ik wakker werd. Ben er eindelijk nog steeds niet goed van, het is eens een andere manier van wakker worden… .

-        De muizen nog steeds niet verdwenen zijn, ik kom ze tegenwoordig zelf vaker tegen. Misschien worden ze ooit wel mijn beste vrienden ;-).

-        Ik het wonen op de berg niet beu raak, ik vind het zelf leuk om dagelijks zoveel te wandelen. Voor de geïnteresseerden: ik wandel elke morgen en avond een halfuur naar de bushalte, meer dan een uur per dag dus. Wat wil zeggen dat ik om 5 uur opsta, om op tijd op school te kunnen zijn.

-        Mijn familie mij volgens mij erg graag ziet. Ze zeiden gisteren dat ze me gingen missen als ik terug wegging, ze vroegen of ik niet kon blijven. Mijn papa zei zelf dat ze nooit meer iemand op mijn plaats aan tafel gingen laten zitten, dat was vanaf nu mijn plaats.

-        Ik deze familie erg dankbaar ben voor de andere manier van leven, die zij mij laten beleven.

 

Het leven zoals het is: Instituto Superior Pedagógico “Alfredo Pérez Guerrero”.

De voorbije week volgde ik geen les meer, maar ik wil jullie wel enkele weetjes en indrukken geven van het leven op de hogeschool.

 

 

WIST JE DAT?

-        Alle meisjes op de ISPED hevige fan zijn van zichzelf opmaken, elk vrij moment verschijnen er dan ook meerdere spiegeltjes en schminkdozen in de klas.

-        Zelf de jongens zich hier opmaken en erg begaan zijn met hun uiterlijk.

-        Iedereen hier iets raars doet met een lepel aan hun ogen, ik vermoed dat ze hun wimpers ermee krullen.

-        Zoë en ik ons vaak de ‘attractie’ van de school voelen, deze week kwamen ze ons zelf fotograferen tijdens de pauze. We hebben echt geen idee wat onze medestudenten met onze foto’s van plan zijn.

-        Zoë en ik al volledig gewend geraakt zijn aan de pauze van 10u met het bijhorende eten. We waren zelf triest dat we de hele week al geen frietjes konden eten, omdat we op schoolbezoeken waren. Gelukkig konden we vandaag eindelijk frietjes eten.

-        Ik vorige week op de bus erg vreemd aangesproken werd door één van de lectoren: “Goodmorning, baby!”. Waarop mijn volledige klas in lachen uitbarstte.

-        Het wachtwoord van het internet op de ISPED vorige week wijzigde, wij probeerden Ramiro een week duidelijk te maken dat we geen internet meer hadden, wat volgens hem onmogelijk was. Achteraf bleek dat ze ons gewoon waren vergeten inlichten, een week ‘verloren’ werk dus. Een mens is tegenwoordig echt hulpeloos zonder internet… .

-     Ik de voorbije weken al vaak heb gedacht de bus te missen 's morgens en het vandaag vrijdag 1 maart ook echt zo was. We kwamen om 6u35 aan de bushalte en waren dus te laat.

-     Patricia, de kuisvrouw en kokkin van de ISPED, een eervolle vermelding op mijn blog verdient voor alle moeite die ze voor mij en Zoë doet.

-        De hymne op maandagmorgen voor mij toch iets vreemds blijft. Voor meer info kijk gerust op de blog van Zoë, zij schreef er een blogbericht over met bijhorend filmmateriaal.

Het leven zoals het is: scholen in Ecuador.

De voorbije dagen bezochten we verschillende scholen, zowel op de stad als meer op het platteland. We werden telkens meegestuurd met enkele lectoren die op stage bezoek gingen. Een erg interessante belevenis, die soms erg apart eindigde.

WIST JE DAT?

-        De scholen zijn hier erg anders ingedeeld zijn dan in België, elk klaslokaal is een ander gebouw. Er zijn dus geen verdiepingen en gangen, de lokalen staan verspreid over het terrein. De speelplaats is dus in vele kleine delen gesplitst.

-         De klassen hier in de stad over het algemeen erg groot zijn (meer dan 40 leerlingen), terwijl er op het platteland klasjes zijn met maar 12 kinderen.

-        De kinderen hier in het eerste leerjaar de cijfers tot 99 leren. Ze leren overigens ook al cijferen en vermenigvuldigen.

-        De kinderen in het vijfde leerjaar de machten en vierkantswortels leren.

-        Je vinger opsteken in de klas hier niet echt nodig is, de kinderen roepen gewoon allemaal door elkaar.

-        ICT hier erg aan het opkomen is, in 3 scholen namen wij een kijkje in de computerklas. De computers zijn niet van de nieuwste, maar er is wel een computer juf die kinderen de basisvaardigheden ICT aanleert.

-        Zoë en ik de kinderen van het eerste leerjaar ook enkele Belgische zaken aanleerden, namelijk het liedje ‘Grauwtje de ezel’ en het spel ‘zakdoekje leggen’.

-        Ik op het einde van een bezoek aan een stageschool ‘gevloerd’ werd door enkele kinderen, die mij vervolgens begonnen knuffelen en insluiten. Ik wil de persoon die mij bevrijd heeft (ik denk dat het Zoë was) hier trouwens nog voor bedanken.

-        Het deze week ‘slecht’ ging met de kinderen in de stageklas van Toa, op de vraag hoe het met hen ging antwoordden ze “mal”. Als de leerkracht vroeg waarom, “Porque la señorita Kim no vino”. Ze hebben mij dus gemist, ik moet er vast en zeker nog eens langs.

-        De studenten van de ISPED erg vreemd geëvalueerd worden. De lectoren geven een lesje aan de kinderen, of enkele opdrachten. Vervolgens trekken ze daar hun conclusies uit en beoordelen ze de student. Een andere lector bekijkt ondertussen de stage map en lesvoorbereidingen.

Bijvoorbeeld: één van de lectoren komt binnen en geeft alle kinderen een hand; besluit: ze hebben een goede motoriek. Vervolgens leert ze de kinderen een liedje en stelt enkele vragen over de inhoud, één leerling kan het antwoord niet geven; besluit: je leerlingen kunnen niet spreken. Nadien moest elk kind zijn hand op het bord tekenen en zijn naam noteren, één van de leerlingen maakte een mooie tekening maar haar naam was lelijk geschreven; besluit: ze is creatief, maar kan niet schrijven. En zo ging het maar door…. .

-        Ecuadoranen hevige fan zijn van fomix.

 

-     Foto’s soms meer zeggen dan woorden:

 

Het leven zoals het is: algemeen.

Nog even een kort overzicht van enkele belangrijke weetjes:

WIST JE DAT?

-        Ik deze week op het midden van de wereld stond en zelfs over de evenaar sprong.

 

-        De mensen maïs hier op duizend-en-één manieren klaar kunnen maken. Ik ben trouwens hevige fan van ‘choclos’ =).

-        Ik voor iedereen waar ik een cadeautje voor wou kopen, mijn cadeautjes heb. Ik kocht zaterdag weer enorm veel spullen op Plaza de Ponchos, het is er dan ook superleuk en goedkoop.

-        Mattéo het meest leuke kindje ooit is, ik ben volledig zot van hem.

-        Zelf de kleinste wondjes, hier erg hard kunnen ontsteken. Ik heb momenteel een etterend wondje op mijn knie: lang leve ontsmettingsmiddel!

-        Ik de meest lompe persoon ooit ben, ik heb al bijna alle glazen tassen en borden van mijn gastgezin gebroken. Gelukkig zijn de meeste zaken hier van metaal, dat maakt het allemaal net iets veiliger voor mij.

-        Ik er regelmatig in slaag om toch wat rode wangen en een rode neus te hebben. De zon is op deze hoogte blijkbaar echt erg gevaarlijk.

-        Het hier een ramp is dat de paus gaat aftreden, het is het meest favoriete gespreksonderwerp van de voorbije dagen.

-        Ik via deze weg wil laten weten dat ik Noa (mijn kleine zusjes) ook mis. Zij was namelijk erg jaloers dat ik dit via facebook liet weten aan Annaïs (mijn andere zus). Het missen valt eindelijk best wel mee, want ik heb de tijd van mijn leven.

-        Ook mijn allerbeste vriendinnen nood hebben aan bevestiging, ze wilden zo graag eens vermeld worden op mijn blog. Wel Tiet en Joke, ik ben jullie nog lang niet vergeten… .

-     Ik dit weekend op cultuurweekend ga met de Nederlandse school.

-     Ik eindelijk foto's kan uploaden op mijn blog!!!

Zo, dat was het weer voor deze week!

Nog een laatste wist-je-datje:

Love the life you life!!!

Ik ga weer verder met: genieten, genieten, genieten, … .

 

¡Hasta luego!