Buenas
tardes,
Beunas
noches,
Afhankelijk
van wanneer je dit bericht leest, kies je er maar een aanspreking uit. Want na
een maand in Ecuador heb ik duidelijk door dat het ten strengste verboden is om
‘buenos días’ (=goedendag) te zeggen na 13uur. Er zijn duidelijke dagindelingen
die de aanspreking bepalen.
Ik ben er trouwens ook eindelijk uit hoe je een briefje naar
mij kan sturen, dus hieronder het adres:
Toa Elena Guandinango Conejo – Kim Dewaele
Cotama – Sector Centro Atahualpa
Otavalo
Imbabura
ECUADOR
Niemand heeft nu nog een excuus om mij geen brief te schrijven. Ik ben
al benieuwd wie de eerste zal zijn… .
Nuja, over tot de orde van de dag. De eerste lesweek na de vakantie zit
erop, tijd voor een verslag.
Lunes 19/02: verdwaald!?
Ik dacht dat ik over deze dag niets meer te vertellen zou
hebben, dat het beperkt ging blijven tot een blogbericht plaatsen, skypen en
wat voor school werken. Dat was echter buiten Zoë gerekend, want zij stak mij
op de verkeerde bus richting huis. Nogmaals bedankt!!! Ik wou rond 17uur naar
huis vertrekken van bij Zoë en er waren ons al enkele bussen gepasseerd. Toen
er eindelijk één stopte zei Zoë: ‘Ja, die is het. Tot morgen!’. En daar zat ik
dan op een bus richting Cotacachi i.p.v. Otavalo, gelukkig heb ik de
bussystemen hier al een beetje door.
Ik was zo slim om te blijven zitten tot aan de terminal van
Cotacachi, ik ging er van uit dat ik daar eenvoudiger een andere bus zou vinden
richting Otavalo. Dat was het geval, ik nam dan ook de bus richting Otavalo en
iets na 18u30 kwam ik eindelijk thuis aan. Ik heb besloten hier maar niets over
te vertellen tegen mijn familie, die zouden me anders nooit meer ergens alleen
naar toe laten gaan. Het blijft mijn en jullie kleine geheimpje dat ik, ook wel
een beetje door Zoë, voor de eerste keer ‘verdwaalde’ in Ecuador. Want heel
even wist ik toch echt niet waar ik terecht was gekomen, gelukkig zijn de
Ecuadoranen erg vriendelijk en behulpzaam.
Martes 20/02: clases!
Eindelijk terug les, ik was echt blij dat er vandaag terug
les was en ik dingen kon bijleren. Versta me niet verkeerd, vakantie hebben en
leuke dingen doen vind ik ook echt leuk. Maar ik kwam tenslotte naar Ecuador om
dingen bij te leren over het onderwijs hier en dat gaat nu eenmaal
gemakkelijker als je les hebt.
Ik had
vandaag 3 blokken van 2 uur. Het eerste nieuwe vak was ‘Diseño Curricular 2’,
een beetje te vergelijken met de algemene didactiek van in België. We hadden
het over de 10 basiscompetenties in het leven en over onderwijs op macro-,
meso- en microniveau.
Vervolgens
had ik het vak ‘Políticas y legislación, derechas y deberes de los niños, niñas
y adolescentes’, de inhoud van vandaag deed mij denken aan het vak MIP aan de
Arteveldehogeschool. We bespraken de definitie van politiek en hadden het over
democratie en autocratie. In het tweede deel van de les, na de pauze waarin ik
lekkere aardbeien kocht, hadden we het over het begrip ‘deliberar’
(=beraadslagen, reflecteren).
De laatste
les op de ISPED was ‘Didáctica de cultura estética: música’, hierin kwam zowel
theorie als didactiek muziek aan bod. We bespraken de lesopbouw van een les
waarin je een lied aanleert, maar er kwamen ook muzische definities en
begrippen aan bod. Op het einde van de les kregen we een toets, ik heb praktisch
alles overgeschreven van Toa en haalde zo 11/16. De toets ging over de
theoretische begrippen: cultura, estética, música, didáctica, folklor, sonido
en silencio; we moesten ook de 3 delen van het volkslied opsommen en het
vervolgens volledig noteren, net zoals de hymne van de ISPED. De leerkracht had
volgens mij wel door dat ik het niet zelf had opgelost, hoe kan ik die hymnes
nu volledig vanbuiten kennen en foutloos neerpennen… .
Na de lessen
gingen Zoë en ik eerst samen met de leerkrachten eten en gingen daarna naar
Ramiro om onze voorlopige planning voor te stellen. We gaan dus nog tot eind
deze week lessen meevolgen, maar blijven langer dan de andere studenten. Als
zij om 13uur naar huis gaan, dan beginnen wij al aan het uitwerken van onze
gids tot 15uur. Volgende week gaan we verschillende scholen bezoeken, maar
ondertussen werken we ook al aan onze eigen gids. Het oorspronkelijke plan was
om eerst verder te werken aan de gids van Annegreet en Gudrun (de studenten van
vorig jaar), maar Ramiro heeft liever dat we daar mee wachten tot onze eigen
gids af is. En zo beginnen Zoë en ik donderdag dus aan een volledig nieuwe gids
over coöperatieve werkvormen, spannend!!!
Miércoles
21/02: práctica
Tijd voor
een dagje praktijk op escuela Florencio O’Leary in San Rafael. Dit is een klein
schooltje in Ecuadoraanse termen, er zaten maar 28 leerlingen in de stageklas
van Toa, een klas in el sexto nivel (=5de leerjaar). De dag begon
rustig met een uitgebreide voorstelling van de stagiairs Toa en Alex, en een
minder uitgebreide voorstelling van mezelf. Vervolgens stelden alle 28
leerlingen zichzelf voor, dit alles in het Spaans, soms zelf Kichwa.
Dan was het
tijd voor het echte werk; de huiswerken werden verbeterd en daarna begonnen de
lessen van de stagiairs. De eerste les was een les wiskunde van Alex, hij gaf
les over de som van gelijknamige breuken. Het eerste wat mij opviel is dat alle
lesvoorbereidingen hier handgeschreven zijn en er nergens een bordschema is aan
toegevoegd, wat leidt tot erg onoverzichtelijke notities op het bord. De
kinderen werkten flink mee, maar het viel duidelijk op dat lessen hier anders
verlopen dan in België. Er is veel minder discipline, de kinderen beginnen snel
te praten en ze letten lang niet allemaal op. Ook het wiskundig inzicht en het
getalbegrip is bij sommigen een probleem, voor de som 6+2+7 moesten sommigen op
hun vingers tellen, anderen konden dit zelf helemaal niet oplossen.
Vervolgens
gaf Toa een les ‘Estudios Sociales’, het ging over crisis en zou bij ons een WO
les geweest zijn. Het was een erg boeiende les, ze liet de kinderen een filmpje
zien (met mijn laptop), daarna lazen ze een tekst en vervolgens gingen ze over
tot groepswerk. Door de variëteit in werkvormen waren de kinderen duidelijk
aandachtiger dan tijdens de les wiskunde.
Ondertussen
was er een soort van ‘medisch schooltoezicht’ in de klas, alles meisjes en alle
jongens moesten elk in een aparte rij gaan staan en hun linker bovenarm
vrijmaken. Zonder enige waarschuwing kreeg elk kind, midden in de klas een
inenting.
Om wat te
bekomen van de schrik, want sommige stonden echt te huilen in de klas, gingen
we allemaal naar buiten en speelden we de rest van de voormiddag spelletjes. De
jongens gingen allemaal voetballen, maar de meisjes waren erg geïnteresseerd in
mij en ik leerde hen enkele woordjes Engels, terwijl zij mij Kichwa leerden.
Vervolgens speelden we spelletjes die me aan de chiro deden denken, het was
vaak met bijhorende liedjes en bewegingen.
Op het einde
van de lesdag vroeg de leerkracht mij of ik volgende week een liedje wil
aanleren in de klas en ook wat spelletjes van bij ons, ik ben me dus al mentaal
aan het voorbereiden! Ideetjes zijn altijd welkom… .
Jueves
21/02: Kichwa
Opnieuw een
lesdag op de ISPED, waarin er opnieuw nieuwe vakken werden voorgesteld. Het
hoogtepunt van de dag was voor mij het vak Kichwa, deze les was het vooral een
algemene inleiding, maar ik leerde ook al enkele woorden. Vandaag in de les
leerden we de ‘saludos = napaykuna’ (=begroetingen). In dit vak gaat het niet
enkel over de taal, maar ook de cultuur komt uitgebreid aan bod. Het lijkt mij
een erg interessant vak, jammer dat we vanaf volgende week geen lessen meer
volgen… .
De 2 andere
vakken voor vandaag waren ‘Ética profesional’, waarin we het hadden over ethiek
en moraal. En het vak ‘Gestión educativa’, wat dit vak precies inhoudt heb ik
nog niet zo goed door, maar ik heb wel al begrepen dat de studenten vooral
individueel aan een project gaan werken.
Ergens in de
voormiddag werden we trouwens ook nog allemaal op de bus gestoken, we waren
uitgenodigd door de politieschool iets verderop om naar hun toneeltjes te komen
kijken. De toneeltjes werden opgevoerd door de studenten en gingen over
maatschappelijke onderwerpen, zoals: drugs, corruptie, groepsdruk, … . Het was
een erg interessante ervaring, heel erg grappig op sommige momenten.
Vandaag was trouwens ook dierendag, ik blijf maar jagen op die verdomde muis, die nu al 2 weken indringer speelt op mijn kamer. Want in Ecuador zet je je zelf over je grootste angsten heen, bijna dan toch... . De varkens waren vandaag ook ontsnapt, wat leidde tot een gigantische achtervolging met de hele familie en mijn 'papa' vond een mierennest in mijn kamer. Als dat geen feest is!
Viernes
22/02
En vandaag
was dus de laatste lesdag van deze week, ik had als eerste vak opnieuw ‘Gestión
educativa’ en ik denk dat ik het vak ondertussen beter begrijp. Het lijkt wel
een mengeling van professionalisering en SOB. De studenten leren reflecteren op
hun lesgeven en de problemen in de klas, maar ze gaan vooral dieper in op leerstoornissen
en leerproblemen. Elke student kreeg vandaag zijn projectonderwerp en moet daar
verder onderzoek naar doen, mogelijke onderwerpen waren: dyslexie, dyscalculie,
motorische problemen, concentratiestoornissen, … .
Om 9uur was
de les gedaan en werd de hele klas op de bus gestoken, wij waren uitgekozen om
de begrafenis bij te wonen van een familielid van één van de lectoren.
Blijkbaar gaat daar telkens een delegatie van lectoren en studenten naar toe en
deze keer was mijn klas aan de beurt. Zo was het dus tijd voor begrafenis
nummer 4 in Ecuador, dat zijn meer begrafenissen dan ik in België ooit heb
bijgewoond. En wonder boven wonder, ik kan er steeds beter mee overweg.
Na de begrafenis hadden we nog een klein beetje les, didactiek beeld. Het was vooral een algemene inleiding en we hebben nog niet echt leerstof gezien, het ging meer over de doelen en verwachtingen. De les was vroeger gedaan en ik ging wat werken in het kamertje op de ISPED, dat was alvast het plan. Het internet op de ISPED laat het echter al 2 dagen na elkaar afweten, waardoor Zoë en ik bitter weinig hebben kunnen werken aan ons project.
Om 15uur
waren we klaar om met de bus naar huis te gaan en tot overmaat van ramp bleek
de bus al een eindje weg te zijn. Dan maar naar huis met de gewone bus! Zoë en
ik stapten af in Otavalo en vooral Zoë haar dag werd goedgemaakt door de bank,
want het lukte haar eindelijk om geld af te halen.
En nu zit ik
hier een blogbericht te typen voor jullie, zodat iedereen een beeld heeft van
het reilen en zeilen in Ecuador. Ik kijk alvast uit naar het komende weekend,
morgen nog eens naar Plaza de Ponchos en zondag de Imbabura beklimmen met mijn
familie!
Ciao! Hasta
luego!
Kim
PS: Sorry dat ik nooit foto's op mijn blog toevoeg, om een of andere reden lukt het mij echt niet. Ik hoop dat ik de meeste mensen tevreden kan houden met de foto's op facebook.
Foei zus, spieken... Zo heb ik het je niet geleerd! Zullen deze week es kijken voor een brief. Veel plezier , dikke knuf mam & de zussen
BeantwoordenVerwijderenhoi van noa ik mos je en zeg een keer dat je memist en niet annais doei doei
BeantwoordenVerwijderenEn zus waar blijven de foto's? Kijken er naar uit. Ziet er allemaal fantastisch uit... Vanavond skypen? Knuf, ly mam x
BeantwoordenVerwijderenMama, wat verwacht je dan, dat ik het volkslied enzo volledig vanbuiten kan noteren... De foto's staan ondertussen online, skype straks is goed.
BeantwoordenVerwijderenEn ik mis Noa ook!!! Maar ze heeft geen fb om haar te zeggen dat ik haar mis... Ly, Kim