Radio Salinas!

¡Hola!

Dag trouwe lezers, mijn weekend aan de zee zit er al op! Jammer maar helaas, vanaf vandaag terug werken geblazen. Maar ik kan toch moeilijk beginnen werken zonder eerst iedereen in België mega-jaloers te hebben gemaakt op mijn weekend in het warme Salinas.

Hier volgt een overzicht van mijn weekend aan de hand van liedjes. Ik hoop dat ik er jullie niet te gek mee maak, want ik ben zeker dat Zoë soms iets had van ‘Kim, stop gewoon met zingen’.

 Hey buschaufferur, de hele bus moet …

Op donderdagavond was het zover, gepakt en gezakt stonden we klaar voor onze uitstap naar de zee. Om 19u45 vertrok onze bus uit Atuntaqui richting Guayaquil, de volgende morgen kwamen we iets voor 7 aan in Guayaquil. Dan de taxi in naar een andere terminal, waar we opnieuw 3 uur op de bus kropen richting Salinas.

De busrit viel uiteindelijk wel mee, aangezien we ’s nachts reden. Erg veel heb ik uiteindelijk ook niet geslapen, wel veel gerust. Je leest het dus, we hadden niet het dichtste strand gekozen (we waren 14uur onderweg), maar wel het mooiste volgens velen.

Een overzichtje van enkele foto’s gemaakt vanop de bus:
 

 

In the navy, tuuutututututuuuuuuuu….

We verbleven dit weekend niet in een hotel, want dat is blijkbaar onbetaalbaar in Salinas. We verbleven in de cabañas van het leger/de marine/de zeemacht/ of wat dan ook, ze hadden het daar precies allemaal! Via de broer en het vriendje van Liz, die in het leger zitten, konden wij daar verblijven.

 

Vamos a la playa, ohohohooooooh..

Eenmaal aangekomen en een beetje geïnstalleerd in ons kamertje, besloten Zoë en ik een strandwandeling te maken. We wandelden een kleine 2 uur met de voetjes in het water en Salinas werd goedgekeurd!

10 kleine visjes die gingen naar de zee, …..

Tijdens onze wandeling zagen we hoe enkele vissers hun netten binnenhaalden, pech dus voor de 10 kleine visjes. Zelf de vogels waren erg geboeid en aangetrokken door de vele vis.
 

Let’s go swimming in the water, let’s go swimming …

Na ons middageten en goede nieuwe portie zonnecrème waren we klaar om naar het strand te gaan. We besloten om ons eerst wat te verfrissen in de zee en daarna legden we ons heerlijk op het strand om te bruinen. In de zee zagen we ook regelmatig vissen uit het water springen, erg grappig om te zien.

 

Weet je wat ik wil, een opblaaskrokodil om in de zee te drijven, tussen de lekkere LEGERLIJVEN!

Het verblijven bij het leger had ook zo zijn voordelen, want het was een privéstrand die bij de basis hoorde. Wat er voor zorgde dat ook veel van de legermannetjes kwamen zwemmen in de zee.. De uitspraak tussen de lekkere lijven kwam uit de mond van Zoë, ik heb er niets mee te maken, maar er waren wel echt een paar knappe binken.

 

Chocolate, choco, choco. Chocolate …

In de vooravond gingen we naar Chocolatera, een prachtig stukje strand met chocoladebruine rotsen. We hingen erheen in een legerjeep! Volgens de toeristische gidsen zou het water bruin moeten kleuren tegen de rotsen, maar naar onze bevindingen was het water eerder azuurblauw. Op chocolatera was er ook een vuurtoren en een plek gewijd aan de marine.

 

 

Ik heb de zon zien zakken in de zee, olé!

Vanop Chocoloatera keken we naar een prachtige zonsondergang, die bijna compleet was. Het laatste stukje konden we jammer genoeg niet zien door de wolken.

 

Aangebrand, de Kim is aangebrand! Ge moet niet proeven want, de Kim is aangebrand!

Na een verfrissende douche kwam ik tot de constatatie dat ik precies toch wel een beetje verbrand was en aangezien mijn mama en zussen er niet waren om te zingen voor mij, zong ik voor mezelf! Aangebrand, de Kim is aangebrand! Ge moet niet proeven want, de Kim is aangebrand!

’s Avonds gingen we nog iets eten en maakten een avondwandeling op de Malécon van Salinas, we sloten onze avond af in een bar met enkele legermannetjes.

Een zandkasteel..

 

Het regent, het regent, de kamer overstroomt!!

De volgende morgen werd ik gewekt door Zoë om 6u30:

-        Zoë: “Kim, het regent binnen in onze kamer!”

-        Kim: “Waar?”

-        Zoë: “Overal!”

Ik ben nog nooit zo rap uit bed gesprongen en ik stond met mijn voeten in een zwembad, de hele kamervloer was bedekt met een goede centimeter water. En het toppunt moest nog komen, al mijn gerief lag op de grond… Geen droge kleren meer voor de rest van het weekend! We zijn dan maar opgestaan om te redden wat er te redden viel… .

Wat eten we vandaag? Macaroni, macaroni, macaroni.

Om mijn lieve chirovriendinnen niet helemaal te vergeten, at ik op de dag van onze jaarlijkse pasta-avond: macaroni! Ik ben er zeker van dat die van hen beter was =).

Ga je mee we varen op de zee, zee, zee. In een bootje met zijn 7, 7, 7.

Op zaterdag gingen we met Liz, haar vriendje en enkele andere legerjongens met een bootje varen op de zee. Op de zee zagen we enkele mooie vogels en onderweg maakten we ook een tussenstop om te zwemmen in de open zee.

 

 

Ik heb een boot, ik heb een hele mooie splinternieuwe boot. Haar naam is …

Op het strand van Salinas waren er erg veel boten, veel heb ik er niet over te zeggen. Kijk maar naar de foto’s…

 

Dos cervezas por favor, mas cervezas por favor!

Voor het eerst in de 2 maanden dat ik in Ecuador ben werd er alcohol gedronken. Voor mij niet te veel, ik denk dat ik in die 3 dagen ongeveer een 3-tal glazen bier op heb. Zoë en ik konden enkel het volgende besluiten: bier in België is veel beter!

In de disco, oh oooh! Gaan we dansen, oh ooh!

Wie had het ooit gedacht, maar Zoë en ik bezochten op zaterdagavond een discotheek! Helemaal onder de indruk: vrouwen op hoge hakken, korte rokjes, blote buiken, knappe mannen in legeruniform, … . We vielen echt uit de toon met onze gewone kleren en slippers aan, maar wij hebben dan ook niet de ideale kleren om op deze manier uit te gaan.

We hebben geprobeerd om zo goed mogelijk te dansen, maar het viel natuurlijk onmiddellijk op dat wij geen ritme hebben zoals de Latino’s.

 

 Onze uitgaanskleren..

 

Ticket naar de zon

Het verhaal in de discotheek kreeg ook nog een grappig einde, even voor middernacht werden we aangeklampt door enkele jongens van de marine. Zoals ik al zei: ik heb een zwak voor mannen in uniform, ik kon hun dans dan ook niet weigeren. Zo moest ook Zoë dansen met een jongen in een discotheek, dat had ze helemaal nog nooit gedaan.

Rond 1uur moesten de jongens naar de basis, want ze moesten er voor 1u30 zijn, ze vroegen of we even meegingen naar buiten voor een foto. Daar werd ik ten huwelijk gevraagd, door de knappe jonge marineofficier: Richard Adrian Bonilla Pesantez. Hij gaf mij zijn 'placa' en moet dit aanzien als een erg dierbaar geschenk.

Ik gebruikte mijn gezond verstand en bedankte vriendelijk, hij wou echter niet van opgeven weten. Hij wou echt met mij kussen en daar was ik niet mee akkoord, ik werd letterlijk door Zoë uit zijn armen getrokken en ben haar daar nog steeds dankbaar voor. Hij blijft mij echter overstelpen met lieve berichtjes op mijn gsm en ik heb al een 30-tal gemiste oproepen van hem, geef NOOIT je gsm-nummer aan een Ecuadoraan…

 

La loberia

Het spijt mij, maar ik ben al 2 dagen op zoek naar een liedje over zeeleeuwen, volgens mij bestaat het niet… . Hoog tijd dat iemand daar werk van maakt, want nu heb ik een gat in ‘Radio Salinas’. Nu ja, op zondag bezocht ik dus ‘La loberia’, de enige plek in heel Ecuador waar je zeeleeuwen kan zien. Het is tevens een ideale plek om te surfen, wat enkele leuke beelden opleverde.

Laat de zon in je hart, ze schijnt toch voor iedereen. GENIET van het leven…

Ik kan alleen maar afsluiten met de boodschap: ‘Geniet van het leven!’. Ik heb enorm genoten van mijn weekend aan de zee, de batterijen zijn helemaal opgeladen om nog een paar dag goed door te werken aan onze gids en te beginnen aan het uitwerken van materiaal.

 

¡Hasta luego!

Kim

PS: Ik stuur jullie allemaal virtueel een straaltje zon door..