"Me Tarzan, you Jane!" - I JANE!!!

¡Imanalla!

Tijd om jullie allemaal ongelooflijk jaloers te maken, want ik ging 4 dagen naar de jungle! Ik heb gewoon niet genoeg woorden om te beschrijven wat ik allemaal heb gezien, beleefd en gevoeld; zowel mentaal als fysiek was het amazonewoud een fantastische ervaring: werkelijk “heaven on earth”!

Op vrijdagmorgen stond ik al erg vroeg, om 6uur, te wachten op een bus. De rit was er een van lange duur, maar meer dan de moeite waard. Na  3 bussen en 2 taxi’s waren we uiteindelijk op onze bestemming: ‘Kamak Maki’ in Chichicorumi, een gemeenschap op een 20-tal kilometer van Tena. We kwamen gepakt en gezakt toe, maar werden meer dan welkom ontvangen door Alonso, onze gids voor dit weekend. Tijd voor een blik op het leven in het amazonewoud, door de bril van een eco-toerist.

Kamak Maki is een ecotoeristisch project die bestaat uit verschillende onderdelen. Ze zijn het bekendst omwille van hun museum, maar ze hebben ook medicinale planten en dieren op het domein.

Op vrijdagmiddag leidde Alonso ons rond op het domein, we kregen onze kamer toegewezen en bekeken de dieren op het domein. De kamer was erg goed in orde, slapen in openlucht onder een muggennet: een ervaring op zich, want het dak was niet afgesloten en ook ramen waren er niet. Het was erg leuk en alle geluiden van de insecten en dieren zorgden ervoor dat ik enkele dagen fantastisch sliep.

Ook de vele dieren op het domein waren meer dan de moeite waard om te zien: schildpadden, krokodillen, vissen, papegaaien, toekans, een leeuw, miereneters en dan nog van de vele insecten en andere dieren gezwegen.

's Avonds nog wat chillen in de hangmat en dan ons bedje in.

Met een uitzicht op Rio Napo

Op zaterdagmorgen begon onze dag, na een stevig ontbijt, met een rondleiding bij de medicinale planten. We zagen allerlei planten, die helpen tegen vanalles: diabetes, bloeddruk, buikpijn, hoofdpijn, … .

Van de planten gingen we rechtstreeks over naar ‘Museo Kamak Maki’ het museum heeft een collectie: kledij, communicatiemiddelen, kookgerei, vallen, boten, … .

 

Een 'telefoon'

Vissen vangen...

Iets na 10 uur hadden we het volledige domein verkend en vertrokken we met een kano over Rio Napo. De kano was de voorbije dagen het meest gebruikte vervoersmiddel en dat vond ik fantastisch, het was eens wat anders dan bussen en taxi’s.

Onze eerste bestemming was ‘Chocolate’: een project van een vrouw uit de VS. De eerste stap was een rondleiding in het museum over de geschiedenis van cacao en chocolade. Vervolgens werden we wegwijs gemaakt in het proces van de cacaoboon tot chocolademelk. Het begon met het plukken van een cacaoboon, de vruchten kun je opzuigen en vervolgens laten drogen. Als je het wit van de vruchten hebt laten drogen, moet je de bonen roosteren. Vervolgens worden ze gepeld en gemalen. Als je de gemalen bonen dan in melk doet heb je heerlijke verse chocolademelk! Een fantastische ervaring en bovendien nog lekker ook, je zou voor minder een cacaoboom in je tuin willen planten (Jammergenoeg is België te koud...) .

Een cacaoboon

Boontjes pellen.

Boontjes malen.

Na ons bezoek gingen we opnieuw de kano in richting ‘Comunidad Ayllu Awarina’ een stam uit het Amazonewoud. We brachten een bezoekje aan de shaman, waar we grondig werden ‘gezuiverd’: tot het spugen op ons hoofd er aan toe. Daarna gingen we op de foto met een slang, kwestie van zeker toeristisch te zijn. We bekeken een dans show en moesten zelf ook even meedansen. Om ons bezoek af te sluiten aten we tilapia met yuca, tilapia is vis gebakken in bladeren.

La comunidad!

Onze tocht met de kano werd verder gezet naar Misahuali een volgens mij een enorm toeristisch plek, waar zowel Ecuadoranen als buitenlanders heen gaan om te zwemmen in de rivier. Zwemmen in de rivier is echter niet zonder risico, er is een enorme stroming en we waren getuige van het bijna verdrinken van een man, gelukkig waren er voldoende kano’s in de buurt om te hulp te schieten. Wij gingen echter niet naar Misahuali om te zwemmen, maar om de aapjes te bekijken.

Een plotse regenbui in Misahuali zorgde ervoor dat we moesten schuilen, onze gids Alonso besloot om dan maar in een café een spelletje biljart te gaan spelen.

Na de regenbui keerden we terug naar Kamak Maki en maakten we ons klaar om te zwemmen in Rio Napo. We staken de rivier eerst over met een kano zonder motor en kwamen zo op een afgelegen stukje strand. We maakten eerst met witte stenen onze naam in het zand, als de steentjes dan wegspoelen met de rivier gaan al onze slechte geesten mee, zo worden we alweer gezuiverd. Na dit ritueel waren we klaar om te zwemmen, nu ja ‘zwemmen’. Je gewoon in de rivier leggen en je laten meedrijven is voldoende, want door de stroming ga je vanzelf vooruit.

Na een stevige avondmaaltijd waren we klaar voor onze Caminata Nocturna in de Selva. Lange broek, lange mouwen en botten zouden moeten volstaan om door de Selva te trekken. De paden waren erg glad en de vele regen van de laatste dagen bracht al onmiddellijk een probleem: het water van de beek was gestegen. Botten en broek dan maar uit en op blote voeten de beek oversteken, met andere woorden: alles doen wat je gezegd is niet te doen, blote benen en voeten in de Selva en dat met al die beestjes. Onze tocht duurde uiteindelijk 2 à 3 uur en was meer dan de moeite waard. We hadden enkel pech dat we geen dieren hebben gezien, door de regen waren die al allemaal gaan schuilen.

Ready, set, GO!!

Op zondag vertrokken we na het ontbijt naar de cascada, de wandeling van iets meer dan een uur was glad en glibberig. Eenmaal aangekomen aan de cascada konden we onze vuile voeten spoelen en ons even verfrissen in het water: zalig! Na even uit te rusten aan de waterval keerden we terug langs hetzelfde glibberige pad en mijn poep kon het niet laten om even de modder te kussen. Nu ja, een beetje modder kon er nog wel bij!

Eenmaal terug van de cascada in Misahuali was het tijd voor: tubing. Dit is met een grote rubberen band de Rio Napo afdrijven; niet erg lastig, maar leuk om te doen.

’s Avonds werden we door Alonso nog even in de traditionele kleren gestoken en trok hij enkele foto’s van ons. Een leuk aandenken aan een leuke trip!

Er zijn meer foto's voor de geïnteresserden...

Maandag was er te veel regen, we besloten om niet meer te gaan raften/kajakken en onmiddellijk de bus te nemen. Uiteindelijk een verstandige keuze, want we waren pas om 21uur thuis en moesten vandaag om 7uur op school zijn.

Ik had alvast een zalige tijd en ben er nu nog meer van overtuigd dat ik in Zuid-Amerika terugkom: hoe sneller, hoe liever!

Hakuna Matata 

What a wonderful phrase 

Hakuna Matata 

Ain’t no passing craze 

It means no worries 

For the rest of your days 

It’s our problem-free 

Philosophy 

Hakuna Matata 

¡Asha kashkaman!

¡Hakuna matata!

PS: voor velen onder jullie goed nieuws, voor mij iets minder: binnen 2 weken zit ik nu al op het vliegtuig op weg naar huis.