Duizenden indrukken!

Bij mij is het nu zondag, ik heb momenteel nog geen idee wanneer ik dit blogbericht online zal kunnen plaatsen want mijn gastgezin heeft geen internet. Dus sorry aan iedereen als ik niet antwoord op mails of nooit online ben op Skype. Ik probeer zo snel mogelijk een oplossing te zoeken, maar de internetbars hebben ook geen supersnel internet… .

Het is ondertussen al 6 dagen geleden dat ik mijn vorig blogbericht schreef en als je dit leest, hoop ik dat je veel tijd hebt. Ik heb duizend en één dingen te vertellen, dus ga zitten en neem je tijd om mijn eerst indrukken mee te beleven.

Laten we beginnen bij het begin en dan vertel ik dag per dag wat ik allemaal meemaakte:

Dinsdag

Zoë en ik waren dus nog steeds bij Stijn en spendeerden onze dag samen met hem. In de voormiddag zaten we op het kantoor van de VVOB in Quito. Daar hadden we internet en konden we even Skypen met Tine, ze was zich volop aan het voorbereiden om te vertrekken naar Suriname. Verder moesten we ook een presentatie voorbereiden, want in de namiddag gingen we mee met Stijn naar de universiteit om een voorstelling te geven.

In de voorstelling moesten/mochten Zoë en ik ook het woord nemen: in het Spaans = stress!! Onze tekst ging over de verschillende vormen van differentiatie en hoe wij dit in België toepassen en over proces- en productevaluatie. Het liep redelijk vlot, we konden vertellen wat we hadden voorbereid. Maar extra vragen bleken echter te moeilijk, het was ook lastig om 3 uur op te letten in het Spaans. Onze concentratie is ook niet eindeloos.

Na de presentatie gingen we naar de luchthaven om onze bagage op te halen en daar was het nog even spannend. We gingen naar de balie van de verloren voorwerpen, maar daar kon niemand ons helpen. We werden doorverwezen naar het kantoor van KLM, daar was er gelukkig nog iemand aanwezig. We werden snel geholpen en moesten ons reppen om op tijd terug aan de balie te raken, want de douane sloot 5 minuten voor wij er waren. Gelukkig liep alles goed af en hadden we eindelijk onze bagage.

Daarna gingen we naar het huis van Stijn en konden we eindelijk in een pyjama slapen. Verder kon ik eindelijk ook aan de andere dingen in mijn valies, onder andere het pakje van mijn 2 beste vriendinnen. Ik kreeg van hen een aftelkalender, die zij volgens mij meer nodig hebben dan ik. Op de kalender staan foto’s en mopjes, maar ook opdrachten. Ondertussen kreeg ik al mijn eerste opdracht: in de het pakje zit een wegwerpfototoestel en telkens als ik iets zie die me aan hen doet denken, moet ik er een foto van trekken. En meisjes, ik heb al 2 foto’s!

Woensdag

Op woensdag vertrokken Stijn, Zoë en ik rond 8 uur uit Conocoto, richting de ISPED in San Pablo del Lago. Het was een rit van een grote 2 uur en onderweg stopten we even om een warme chocomelk te drinken, met biscoches (= typische koekjes van hier). En ik kan jullie zeggen de ‘chocolate magíco’ was magisch lekker en groot!

Rond 11 uur kwamen we aan op de ISPED, daar ontmoetten we Ramíro, de rector, en de andere lectoren. Een beetje later kwamen ook de ‘zussen’ van Annegreet en Gudrun, die vertrekken binnenkort naar België.

Om 11u30 maakten we eindelijk kennis met onze gastzussen, mijn zus heet Toa Elena Guandinango Conejo. Ze is een typisch Otovalaans indigomeisje, want ik leef momenteel in een indigofamilie. De gastzus van Zoë is Lizbeth Arias, onze zussen zijn superlief en erg geduldig.

We kregen een rondleiding van Toa en Liz op de ISPED en het bijhorende college en de school. De ISPED neemt een groot domein in en heeft 2 aanliggende scholen, waar ze vaak gebruik van maken voor praktijkvoorbeelden. Het is een prachtig domein met een eigen groentetuin en vele lokalen, bovenop het college was er een prachtig uitzicht te bewonderen van de omgeving. De scholen in Ecuador maken enorm veel gebruik van afval om dingen te bouwen en te maken, in het schooltje waren er hutjes gemaakt van PET-flessen.

De eerste indrukken waren overweldigend en iedereen is echt super open en enthousiast. We worden zeer hartelijk ontvangen en ik voel me er nu al volledig thuis. Na de wandeling kregen we eten op de ISPED, we waren uitgenodigd door Ramíro en kregen kip met rijst en groenten. Kip met rijs en groenten is hier zeer populair, ik heb de voorbije 5 dagen in Otovalo al 6 keer dit gerecht gekregen. Ook eieren heb ik al meer dan genoeg binnen, zeker 10 in 5dagen.

Na het middagmaal werden we nog even begeleid naar een kamertje op de ISPED, in deze kamer staan 2 bedden en is er een badkamer, er is ook een klein kookvuurtje. Deze kamer is voor Zoë en mij de komende 3 maanden. We kregen de sleutel en als we even genoeg hebben van ons gastgezin of we willen lang doorwerken aan onze materialen, dan kunnen we op de ISPED blijven slapen.

Rond 14uur vertrokken Zoë en ik elk apart richting ons gastgezin: spannend! Toa woont in Otovalo, zij en haar familie wonen hoog op een berg in een behoorlijk primitief huis. Dit huis is echter te ver van de grote weg en de bussen. Daarom gaan Toa en ik de komende 3 maanden samenwonen in het huis van haar nonkel, die momenteel woont en werkt in de Verenigde Staten. Het huis is gelegen langs een drukke weg en ik heb er mijn eigen kamer. We wonen tussen haar grootouders en haar tante.

Ik vind het jammer dat we niet in haar echte huis wonen; waar er vele dieren, fruit en groenten zijn. Haar ouders hebben een boerderij en bijna al het eten is dus van eigen kweek. Ik proefde al van verschillende fruitsoorten die ik nog niet kende en het was heerlijk!

Toen we toekwamen bij de familie, werden we afgezet aan het huis van haar nonkel. Ik kreeg de hele middag tijd om mezelf voor te stellen aan de hele familie. Ze waren erg geïnteresseerd in mijn familie, hobby’s, lievelingseten, muziek en … .  Ik gaf ze daarna ook mijn pakje: echte Belgische chocolade.

Ook de familie stelde zich voor aan mij en ik zal jullie nu kort mijn ‘familie’ voorstellen. Mijn papa is Angel, hij is leerkracht in  het Qiechua (= een taal). Mijn mama is Maria en zij werkt thuis op de boerderij. Ik heb 4 zussen en een broertje: Judith, Mayra, Toa, Tami en David. Judith is 24 en is getrouwd met Luís, samen hebben ze een zoontje van 20 maanden: Mattéo; Judith werkt als leerkracht op een basisschool. Mayra is 22 en werkt ook als leerkracht op een basisschool, momenteel volgt ze les op zaterdag aan de universiteit om professor te worden. Toa is 20 en studeert aan de ISPED, met haar ga ik dus elke dag naar school. Tami is 18 en zit in haar eerste jaar aan de universiteit, ze studeert taal- en letterkunde. Omdat de universiteit te ver is studeert ze thuis en gaat ze enkel examens maken, ondertussen zorgt ze elke dag ook voor Mattéo. David is 13 en gaat momenteel gewoon naar school, hij is super beschaamd maar lacht altijd naar mij.

Het is dus een grote familie met een groot hart, ze zijn erg gelovig een daar moet ik me nog even aan aanpassen. Ik heb de voorbije dagen al meer gebeden dan de voorbij 5 jaar denk ik. Maar ik heb enorm veel respect voor hun geloof en de manier waarop zij in het leven staan.

’s Avonds zijn we met de familie op restaurant geweest, om mij welkom te heten. De papa zei dat ik als een nieuwe dochter voor hem was en dat hij enorm trots was op mij en dat hij mijn familie dankbaar was om mij bij hen te laten verblijven.

Na het avondmaal gingen Toa en ik naar het huis, daar kreeg ik voor het eerst mijn kamer te zien. Het is een mooie kamer met een bureau en een bed, er is jammer genoeg geen kast. Ik vind dat nog niet zo jammer, mijn valiezen dienen momenteel als kast en dat lukt zo ook wel. Het enige die wel moeilijk en lastig is: ik heb geen matras. Ik slaap op een soort van rieten matje, zoals de rest van de familie. En geloof me, als je gewoon bent om op een lekker zachte matras te slapen met een heerlijk donsdeken. Dan is een rieten matje hard, gelukkig heb ik heel wat dekens dubbel geplooid om het wat zachter te maken. Ik hoop dat ik het 3 maanden volhoudt en het kan maar een ervaring zijn om te leven zoals de familie.

Donderdag

Op donderdag verwachtte ik me aan mijn eerste echte schooldag, om 5u30 liep mijn wekker af. De scholen beginnen hier om 7uur. Toa en ik maakten ons klaar en namen snel een douche en een ontbijt. Om 6u30 nemen we namelijk de bus naar de ISPED, maar eerst moeten we nog 10 minuten wandelen naar de halte.

Mijn eerste les was didactiek van wetenschappen en natuur, de les ging over vervuiling en hoe je ermee omgaat in de klas. Het was een erg interessante les, we keken naar filmpjes van de leerlingen in verschillende musea. En bespraken een casus van een juf en haar didactische aanpak van dit thema in haar klas. Ik heb ondertussen begrepen dat zij hun lessen anders opbouwen dan wij doen, ze gebruiken het volgende schema: ervaring – reflectie – inprenting – toepassing. De klassen zijn hier iets kleiner dan in België, er zijn 28 leerlingen. Er zijn ook veel meer jongens dan in België.

Iets voor 10 werd ik echter uit de les gehaald door Ramíro, Zoë voelde zich niet zo goed en ik mocht mee. We kregen eerst een uitgebreid ontbijt, waar Zoë niets van kon eten. Daarna mochten we naar de kamer om even wat te rusten.

Rond 11 uur werden we opgehaald door de secretaresse, ze nam ons mee naar Otovalo om de stad te bezichtigen. We bezochten het centrale plein in de stad, daarna gingen naar een museum. Het museum was gelegen op een hoge berg, waar we een prachtig uitzicht hadden op de stad. In het museum, die gekenmerkt werd door de kolibrie, waren er vele schilderijen van plaatselijke kunstenaars te zien. Tenslotte bezochten we ook nog de maagd van Monserrat. Onderweg naar huis stopten we nog om een ijsje te eten, een heerlijk ijsje van braambessen en guave.

Terug op de ISPED was Zoë echt ziek, ze moest overgeven en voelde zich erg slecht. Liz, Toa en ik besloten haar even te laten rusten en gingen op verdere verkenning op de ISPED. De lessen zijn hier gedaan om 13 uur, maar elke student is verplicht om af en toe extra lessen te volgen. Deze lessen duren tot 15 uur en wij bezochten er enkele.

Eerst gingen we naar de les drama en toneel, deze studenten oefenden een show op muziek en beweging. Het was erg leuk en grappig, ze dansen onder andere op gangamstyle. In hun show wordt er ook veel gebruik gemaakt van mime en poppenspel. Toen we de volledige show gezien hadden, gingen we naar het muzieklokaal. Daar waren er heel wat instrumenten en die waren vaak zelfgemaakt. De studenten daar lieten ons enkele liedjes horen met de bijhorende bewegingen, het was erg grappig om te zien.

Om 15 uur gingen we met de bus naar huis en verkenden we de buurt. We wandelden op de berg waar Toa met haar familie woont en bezochten onder andere de boerderij van haar tante. Ik vind de berg erg leuk, vol met natuur en uitzonderlijke ervaringen. De boerderijen zijn anders dan bij ons, de dieren lopen er los en allemaal door elkaar. Er zijn ook minder dieren dan bij ons, maar ze hebben er ook minder nodig. Het is vooral de bedoeling dat ze zelfvoorzienend zijn, enkel hun maïs verkopen ze.

Voor mij is de berg momenteel nog één groot doolhof, er zijn erg veel verschillende wegen naar haar huis en ik houd ze nog niet uit elkaar. Ik weet enkel dat er op elke weg wel ergens gevaarlijke honden zitten en dat ik beter niet alleen op de berg wandel, ik moet altijd met Toa mee. Tijdens deze wandeling maakte ik ook kennis met Mayra, de zus van Toa.

Eens terug in het huis, keken we nog even tv. Ik ben ervan overtuigd dat het kijken naar de Spaanse televisie ervoor zal zorgen dat ik sneller de taal zal oppikken. We gingen vroeg slapen, want op vrijdag ging de volledige ISPED op wandel.

Vrijdag

Op vrijdag was het opnieuw vroeg dag, want we moesten ons klaarmaken voor een heuse wandeling. Alle studenten en lectoren van de ISPED gingen vandaag op wandel, we wandelden van de ISPED naar de watervallen in Peguche. De wandeling is een grote 5 kilometer, de eerste kilometers waren langs een grote weg langs het meer van San Pablo. Tijdens dit stuk van de wandeling praatte ik de hele tijd met Jaco, het was een erg grappig gesprek. Ik leerde ook hun manier van limoenen eten kennen en zij eten limoenen met zout… .

Na het wandelen langs de grote weg, kwamen we in het park terecht. Hier wandelden we verder langs allerlei kleine paden, het was een grote uitdaging. Soms ging het echt stijl naar beneden en waren de paden erg smal. In het park was er veel water in verschillende beekjes en watervallen, er werden erg veel foto’s getrokken met de hele groep aan de watervallen.

Nadat we de eerste indrukken van het park beleefden, verzamelde iedereen op een gezamenlijke ontmoetingsplaats in het midden van het park. Daar speelden we spelletjes met de hele school, dit was erg leuk. Er werd veel gezongen en iedereen deed mee.

Na de spelletjes werd er per klas gegeten in het park en we aten, want hoe kan het ook anders, kip met rijst en salade. Iedereen had iets meegebracht en er werd gedeeld met iedereen. Het was een vreemde ervaring, iedereen was erg vrijgevig. Ze zijn allemaal erg bezorgd om mij en willen dat ik me goed voel in de klas.

Na het eten was het tijd voor de ervaring van mijn leven, Geovanni wou gaan wandelen en ik zij dat ik wel mee ging. We liepen het hele park door; op de trappen en door het water, dat was dus net wat ik niet verwachtte. Hij zei mij iets over 2 andere watervallen en hij vroeg of ik ze wou zien. Ik antwoordde ja en toen trok hij mij in het water, daar stond ik dan tot aan mijn knieën in het water. Ik was geschrokken, want ik wist helemaal niet dat we enkel zo naar de andere watervallen konden.

De tocht was gevaarlijk, we moesten tegen stroom en beklommen een waterval. Daarna moesten we door een grot, waar het erg donker en smal was. Tenslotte moesten we over het water stappen op een erg smal pad, dat zeker 10 meter hoog was. Op het diepste punt stond ik tot mijn middel in het water en dat allemaal omdat ik de 2 andere watervallen wou zien. Ik vond het een uitzonderlijke ervaring, het was werkelijk prachtig. Voor één keer was ik blij dat ik het Spaans niet begrepen had, zo had ik een uitzonderlijke ervaring met prachtige uitzichten. Ook al was het achteraf bekeken erg gevaarlijk om die waterval zomaar te beklimmen.

Na de tocht gingen we terug naar Toa, Sabry en Betty. Met hen verkenden we de rest van het park, we gingen over de verschillende loopbruggen en boomstronken. Zo kwamen we bij de baden van het park, daar zagen we dat sommige kinderen zich al aan het voorbereiden waren op carnaval. Bij carnaval hier wordt je nat gemaakt en bespoten met bloem, eieren en ‘espuma’, dat is een soort schuim dat ze op je spuiten en het maakt vlekken op je kleren.

Na de wandeling en de heuse tocht, namen we rond 15 uur de bus naar Otovalo. Onderweg naar de bus passeerden we enkele winkeltjes, ik wou megaveel kopen. Maar ik heb mij ingehouden, ik ben hier nog maar pas. De grote inkopen zijn voor later... .

In het centrum kochten Toa en ik een film voor 0.80 dollar, want alles is hier spotgoedkoop. 's Avonds maakten we popcorn en keken gezellig samen naar de film.

Na de film maakten we soep met aardappelen en hebben we wat gepraat over de voorbije dag, het was megaleuk!

Ik sluit mijn bericht hier af, ik hoop dat het lukt om het online te plaatsen. Momenteel zal het nog zonder foto's zijn, ik zal mijn best doen om binnenkort enkele foto's online te plaatsen.